Op de camping
We zijn weer op de camping. Een prachtige plek om je te verwonderen, te ergeren en te vermaken. Dit keer in Zeeland. Verdere details zal ik jullie besparen. Stel je voor dat je ook komt kijken. De camping is speciaal voor 50 plus. Geen gedrens van kinderen over ijsjes , niet naar bed willen, vaders die zich opeens met de opvoeding gaan bemoeien en prompt problemen krijgen met moeder, gewoon heerlijk rustig, onderuit gezakt tegenover elkaar voor de camper of de caravan. Tafel met een fles wijn en twee glazen tussen elkaar in. Af en toe “Goedemorgen” “Eet smakelijk” , “mooi weer hé buurman?”, en verder niet zeuren. De vakantie is begonnen. Honden moeten hier aan de lijn en ja hoor bijna bij elke caravan of Camper zit een hond aan de lijn. Sommige honden worden verwend met een eigen ligbed voorzien van speeltjes. Even dacht ik dat het ligbed voor moeder de vrouw was maar nee hoor, de hond nam zijn plaats in en genoot van de aandacht. Andere honden hebben het zwaarder en moeten in een mand achterop de fiets of in een aanhangwagentje genieten van Zeeland.. Zo geniet iedereen op zijn eigen manier van Zeeland. Mijn fiets heeft een storing. E 0009. Mijn actieradius om te genieten van Zeeland is dus beperkt. Met een boek en wat afleiding om ons heen vermaak ik me toch wel. De campers zijn hier in de meerderheid. Vaak nieuw evenals de chauffeur. Vanuit mijn stoel geniet ik van de communicatie tussen de vrouw die buiten staat en de man die moeizaam de camper op de juiste plek zet. Na wat gemanoeuvreer staat hij op de zelfde plek als eerst maar nu vindt moeder het de juiste plek en dat is het belangrijkste. Dan gaat de deur open en komen er twee identieke stoelen met een tafel naar buiten. Een luifel zorgt voor wat schaduw op de verkeerde plek en vader en moeder gaan tegenover elkaar zitten. Hij geniet van zijn pilsje en zij van haar witte wijn. “Dat hebben we wel verdiend he Jan?” klinkt het. Het antwoord horen we niet. Moe als hij is van het rijden met de nieuwe camper zit hij onderuit gezakt op zijn nieuwe campingstoel.
De volgende dag wordt er gefietst op hun identieke elektrische fietsen. Pet op, recht op en natuurlijk niet onder de twintig kilometer per uur. Hopelijk vinden ze het landschap mooi. De volgende morgen breken ze weer op. Het ene stel maakt alles keurig schoon en veegt de kruimels op het blik en gooit die in de prullenbak die aan de binnenkant van de deur zit. Het andere stel veegt met een grote bezem de kruimels de deur uit. De een doet de tafel in de verpakkingsdoos de ander schuift de tafel het hok in. Na een half uur rommelen vertrekken ze weer en wachten wij op ons volgende uitzicht. Spannend wordt het als er door een van de gasten wordt gebeld. Bij het opnemen van de telefoon gaat men opeens veel harder praten. . Soms staat de dochter voor pa op de luidspreker en kun je de hele familie problematiek mee beluisteren. De zindelijkheid van de kleinzoon, het weer, waar je bent en tot wanneer, de ziekte van tante Roos. Pa kijkt en luistert mee en moeder voert het gesprek. Als moeder regelmatig “Maar je moet ook….”gebruikt in het gesprak wordt het spannend. Dochter is volwassen en dat wil ze duidelijk maken ook. Aan de andere kant is duidelijk een vrouwenstem te horen. Het eind van het gesprek is meestal iets met houdoe. Er zijn blijkbaar veel Brabanders op vakantie in Zeeland. Na een paar keer houdoe gejubel wordt het weer stil op de camping. Omstreeks zes uur komen de bbq’s en de skottelbraai’s te voorschijn. Vader bemoeit zich met het braden en moeder gaat de tafel dekken. Vader lijkt op een dirigent die met zijn dirigeerstok de brokken vlees keert en verplaatst. Hij staat bij de braaiplek en kijkt af en toe triomfantelijk de camping over. Zijn vlees wordt het mooist bruin en niemand kan zo goed braden dan hij. Een schort met een triomfantelijke tekst moet dat bevestigen. De twee stoelen worden weer tegenover elkaar gezet en de maaltijd wordt in stilte genoten. Het is rustig op de camping. Even later ontmoet ik vader uitgeblust bij de afwasplek. Ook dat is zijn taak. “Nee thuis kom ik vaak niiet aan afwassen toe, vanwege mijn werk hé, ja moeder de vrouw heeft natuurlijk ook vakantie he? “ De volgende dag ga ik bij de fietsenmaker langs om een fiets te huren. Op de camping is het voor mij te rustig.
