Contact

Dieren maken deel uit van onze omgeving. We gebruiken dieren om een inkomen te hebben, om ons voort te bewegen, ze bewaken ons en we laten ze uit. We zijn vaak vertrouwd met hen. Dat geldt niet voor de hond die ik laatst op een wandeling tegen kwam. Een meisje van een jaar of veertien hield de hijgende en grommende hond vast terwijl ik aan de overkant voorbij ging. Maar goed, uitzonderingen heb je overal. Vaker kom ik honden tegen die verlegen en in hun rol in fietsmandjes, buggies of fietskarren van a naar beter worden gebracht. We verzorgen ze, nemen ze mee uit en verwachten dat iedereen ze leuk vindt. Ze gaan in bad, krijgen een heerlijke mand en worden verwend. Knuffelen en snuffelen, moet toch kunnen, jij mag ook even aaien, heel gewoon. “Het zijn mijn kindjes en dan moet je ze goed verzorgen toch?” Andersom wordt niet verwacht merkte ik toen een vrouw zei: ”Hij doet niks maar wil alleen even snuffelen, dat mag toch wel?” ”Jawel hoor”: zei ik, “als ik ook even aan U mag snuffelen.” Met een blik vol afschuw riep ze de hond terug. Ook ik houd van dieren. Vooral vogels. Ze zijn voor mij het symbool van de vrijheid. Gaan en staan waar je wilt, prachtig verwoord in het lied “Over de muur”van het klein orkest.

En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn
Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten
Over de Muur, over het IJzeren Gordijn
Omdat ze soms in het westen
Soms ook in het oosten willen zijn

Ze zaaien niet en maaien niet en toch is er ook voor hen eten. In onze tuin woont een roodborstje, met hem praat ik wel eens. Dan zit hij vlakbij en schettert zijn boodschap. Eens ging hij voor mij zitten op de leuning van een tuinstoel. Hij had weer veel te vertellen. Toen ik even niet opletten, pikte hij een stukje kaas van mijn ontbijt. Ja zo kan ik het ook, dat van het zaaien en maaien.