Kerstmarkt

Op de parkeerplaats bij de bushalte is het koud en stil. In de verte klinkt het krabben van een autoruit. Af en toe bromt een auto voorbij, zo heel anders dan overdag. Een klein groepje vrouwen staat een eindje verderop en vertelt elkaar wat iedereen al weet. Luid klinkt het:  “’t is koud”. “’ Ik moest ijskrabber.” ” Zal wel” “’t Is nog donker.” “ Ja maar het wordt al een beetje licht.” Als de bus is gearriveerd neemt iedereen zijn plek in en kunnen de serieuze onderwerpen worden besproken. “Hé hé we gaan. Op naar de kerstmarkt. Ja we komen er vanzelf. We laten ons rijden hé?”  Buiten laat de zon merken dat zij er aan komt. De horizon kleurt langzaam  rood. Binnen gaat het over irritante buren en geredde asielkatjes geïllustreerd met foto’s op de telefoon. ”Gister sprak ik nog mensen van mien werk. We komen één keer per jaar nog bij elkaar op visite. Ze wilden eens langs komen maar ik dacht ’t is nog geen jaar geleden dus ik heb nee gezegd.”  De chauffeur heeft Skyradio aan gezet maar het helpt niet. Het vriendinnengroepje heeft het voor het zeggen. Bij elke stop gaat de deur van de bus open en vanuit het donker schommelen gezette senioren met rugzak door het gangpad. Om onbekende redenen nemen ze niet op de eerste de beste bank plaats. De voorste draait zich even om en zegt: ”Deze?” De partner probeert verder naar achteren te kijken en dat is genoeg om samen verder te lopen. Dan opeens is de beslissing genomen en weer worden twee stoelen bezet. Even gaat ze zitten om daarna terug naar het gangpad te gaan. De jas gaat uit en wordt in het bagagerek gepropt. “Moet jij je jas niet uit?” Omdat het gangpad is geblokkeerd moet hij zijn jas in de bank uit doen en wordt daarbij door haar zo goed en zo kwaad als het kan geholpen.  Uit een tas wordt het nodige voor de heenreis gehaald en de tas met het nodige voor de terugreis volgt de jassen met iets meer proppen. Dan weer terug op de stoel. Even schuifelen, nestelen, en als ze goed zitten volgt het bekende hupje met de bips, glad strijken van de broek of de rok, armen over elkaar en de blik naar voren. De chauffeur verstoort de rust en herinnert aan de gordel. Gegrabbel, eerst links dan rechts, gefriemel aan de rugleuning vergezelt van  opmerkingen als: “Zit hier wel een gordel, hoe werkt dit, zit jij op mijn gordel?” en ook die opgave is opgelost. We zijn er klaar voor. Buiten speelt de zon met mist en schaduw. Bij Deventer droomt de IJssel onder een wazige deken. Nog een uur en dan word ik door de gezelligheid of gemutlichkeit van de kerstmarkt in Munster omringd. Met mijn telefoon vermaak ik me wel zo lang. Om kwart voor elf is het parkeerterrein in zicht en geeft de chauffeur aan dat hij niet graag wacht dus dat we om kwart voor vijf in de bus moeten zitten. Hij probeert zo streng mogelijk te zijn en ik ben daar blij om. Buiten de bus pak ik mijn plattegrond en zoek de juiste richting naar de eerste kerstmarkt. Het zijn er vijf dus als je de Altstadt in loopt kom je er vast een tegen. Het valt op dat de markten zijn afgezet met kersttakken gecamoufleerde betonblokken.  In de toegang staat een bestelbus.

Daarachter is het druk, heel druk. Af en toe zie ik iemand ter hoogte van mijn borst angstig omhoog kijken. Een gezette dame baant zich een weg en roept zeer ongepast  :”Achtung Bombe!”  Tegen de middag wordt het steeds drukker en ik neem mijn eerste Glühwein. Kraampjes met typische kerstmarkt lekkernijen rijgen zich aan elkaar. , reibekuchen, zwiebelkuchen, pommes, gevulde champignons. Bij een kraampje staan meer mensen achter de toonbank dan er voor. Zij verkopen stamppot van Carlos. Wat men op de kerstmarkt niet kent eet men blijkbaar niet. In de warenhuizen is het ook druk. Rijen mensen staan bij de kassa. De reclame heeft zijn werk gedaan. In de grote Dom is het betrekkelijk rustig. Vlak na het waarschuwingsbord dat men stil moet zijn in de kerk ga ik even zitten. Om mij heen is de kruisgang en voor me het altaar. De stilte is ver te zoeken. Een half uur later zoek ik de volgende kerstmarkt op en beland in een winkel met kerststallen. Er zijn stallen waar je elk jaar een nieuw figuur bij kunt kopen. Dit jaar is het de zebra, bijna al uit verkocht. Tegen vier uur ga ik met mijn derde beker Glühwein weer naar de parkeerplaats. Honderdzestig bussen staan er en ik reken snel uit dat ik dus één van de achtduizend toeristen was. Een beetje doezelig van de wijn vouw ik me op mijn stoel. De bus stroomt weer vol en de meegebrachte volle tassen worden in het rek geduwd. Zelf heb ik Duits gebak meegenomen voor zondag dus mijn tas staat naast me. Precies om kwart voor vijf draait de bus van de parkeerplaats de weg op naar huis.  In de bus denk ik aan wat deze dag me heeft gebracht. et was een impulsief besluit om naar een kerstmarkt te gaan. Sfeer proeven. Leuke kerst versiering kopen. Een houten ster of een mooie kerststal. Zwerven. Genieten van de geur en de gemutlichkeit. Allemaal zaken die ik nog in mijn herinnering had maar ik heb ze niet opnieuw beleefd. Een kraampje met eendjes en vw busjes. Drie van de vijf kraampjes met eten en drinken. Leren portemonnees en  notenkrakers. De winkels nog in de greep van Black Friday en met het cadeautjes feest voor de boeg en daar tussen een bedelaar met veel ruimte om zich heen.