Daar is hij weer. Tussen een reislustige Erica en de voorzitter van de partij van de arbeid zit de ontdekker van verkrachtingsscènes in de Bijbel. Een bloedboek is het volgens hem, vol met achterlijke voorschriften die vergelijkbaar zijn met de uitwassen van de islam. Een boek voor perverse wellustelingen die vrouwen mogen behandelen als wegwerpspeelgoed dat ze na gebruik kunnen dumpen. “De katholieken mogen vrouwen verkrachten” roept hij de studio in. Zonder enig vraagteken leuteren Pauw en zijn gast door en noemen nog een paar voorbeelden waarover de kijker van 2015,in de westerse samenleving zijn afschuw moet uitspreken. Met een glimlach op hun gezicht moedigen ze elkaar aan om met voorbeelden te bewijzen : Wij weten beter, wij zijn beschaafd, daarom geloven wij niet wat er in de Bijbel staat. Als kinderen van zeven jaar die net kunnen lezen en het woord poep ontdekken gaat het verder. Natuurlijk past het beter om in het gesprek het te hebben over kloten in plaats van testikels. Neuken doet het ook goed in dit platvloerse gebeuren. De camera zoekt lachers in het publiek en vindt ze niet. Iemand probeert een nuance aan te brengen en stelt een vraag. Een vraag die laat merken dat er toch een bedoeling achter die wetten moet zitten. Een vraag die veronderstelt dat er een reden is voor die wetten in die tijd. En dan erkent de auteur dat hij het niet weet. We zullen het God moeten vragen, antwoordt hij. “Doe dat dan!”: roep ik vanaf de bank. Het gesprek blijft op het niveau van de zeven jarige. Nergens wordt de waarom vraag gesteld. Nergens wordt genoemd dat er al jaren op gestudeerd wordt waarom die wetten, duizenden jaren geleden op deze manier aan het volk Israël werden gegeven en wat wij er echt van kunnen leren. Hoe die wetten Gods volk beschermden en afschermden van de andere volken. Veel beter is het om die christenen in twaalf minuten maar weer eens neer te zetten als verkrachters, fascisten en achterlijke gladiolen die leven in het donkere tijdperk van ver voor de middeleeuwen. Een uitnodiging van Erica om verder te kijken in de Bijbel wordt genegeerd, we moeten afschuw ontwikkelen voor de Bijbel. We moeten ons onttrekken van dat Boek zoals Pauw dat zelf ook heeft gedaan na zijn paar jaar school met de Bijbel. Als de televisie uit is blijf ik nog even zitten en vraag me af waarom deze vuilspuiterij gewoon is geworden. Waarom het niet lukt om het echte verhaal te hertalen. Gewoon aan iedereen laten weten dat we een God hebben die het goede met ons voor heeft, vroeger en nu. Echt pauw het is de moeite waard om daar eens studie van te maken in plaats van een ranzig gesprek.