Op 3 april 1945 rijden een aantal verkenningsvoertuigen van het Canadese 8ste recc regiment over de Vordenseweg richting het Twentekanaal. Als ze uit het bos komen blijven ze staan en verkennen de omgeving. Weilanden met boerderijen, een bosrand in de verte, daarachter weten ze het Twentekanaal. Verder gaat het. Het kleine kanon van de Staghound is gericht op de boerderijen rechts van de weg. Regelmatig klinkt er een salvo boven het gebrom van de dieselmotoren uit. Een fosforgranaat ploft in een boerderij en in korte tijd brandt het rieten dak van voor tot achter. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Ook de boerderijen kunnen een schuilplaats zijn van fanatieke Duitse soldaten. Langzaam naderen de Canadezen de Berkel. Links staat een prachtige villa, een eind verder is de kerktoren van Almen al te zien. Dan stoppen de pantserwagens en twee soldaten klimmen naar beneden en gaan te voet verder. Ze rennen naar de brug en laten zich langs de wal in het water zakken. Nauwkeurig bekijken ze de onderkant van de brug en klimmen aan de andere kant van de Berkel weer omhoog. Geen explosieven, geven ze door aan de pantserwagens. Die villa, is dat ook een plek waar Duitsers kunnen zijn? Het lijkt verlaten. De twee soldaten overleggen en besluiten het huis niet te vernietigen. Voorzichtig lopen ze naar het huis. Kamer na kamer doorzoeken ze met in de ene hand het geweer en de andere een handgranaat. Niemand te vinden, ze lopen terug naar de weg waar de pantserwagens op hen staan te wachten. Dan klinkt het geratel van een machinegeweer. De schutter in de voorste wagen heeft iets gezien. De lichtspoormunitie wijst naar een bosrand en rennende mensen. Duitsers? Een paar van hen blijven liggen en de pantserwagens rijden verder.